معنی بی منش در لغت نامه دهخدا

مُرَکَّب اَز: بی + منش، پست. سبک:، فرستاده ای بی منش برگزید، که آن خلعت ناسزا را سزید.، فردوسی.، کنون بی منش زینهاری شدم، ز اوج بلندی به خواری شدم.، فردوسی.،

معنی بی منش - جستجوی لغت در جدول جو

بی منش(مَ نِ)

لغت نامه دهخدا

بی منش

فرهنگ لغت هوشیار

بی توش

(دخترانه)

همیشه سایه (نگارش کردی: ب توش)

فرهنگ نامهای ایرانی

بی نمک

آنچه نمک نداشته باشد، کنایه از کسی که صورت و کردار و رفتارش دلپسند نباشد

فرهنگ فارسی عمید

بی مهر

آنکه نسبت به دیگری مهر و محبت ندارد، نامهربان

فرهنگ فارسی عمید

بی سنگ

سبک، کم وزن، کنایه از شخص کم قدر و بی منزلت، برای مثال من بی سنگ خاکی مانده دلتنگ / نه در خاکم در آسایش نه در سنگ (نظامی۲ - ۲۲۷)، کنایه از بی طاقت

فرهنگ فارسی عمید

بی رنگ

آنچه رنگ نداشته باشد، کنایه از ساده و بی آلایش، طرح ساده که نقاش بر روی پارچه یا کاغذ می کشد و بعد آن را رنگ آمیزی می کند

فرهنگ فارسی عمید

بی ریش

پسری که هنوز ریش درنیاورده

فرهنگ فارسی عمید

بی منت

(مِنْ نَ)

مرکّب از: بی + منت = منهعربی، بدون احتیاج به درخواست. بی عرض و نیاز و التماس. بدون قبول احسان. بطور آزادی و اختیار و خالصاًلوجه اﷲ. (ناظم الاطباء)، نعمت دادن بکسی و بار منت ننهادن بر او و بی من و اذی. (آنندراج) :
ترا چه باید خواند ای بهار بی منت
ترا چه دانم گفت ای بهشت بی دربان.
فرخی.
- دهنده بی منت، خدای تعالی.
رجوع به منت و منه شود

مُرَکَّب اَز: بی + منت = منهعربی، بدون احتیاج به درخواست. بی عرض و نیاز و التماس. بدون قبول احسان. بطور آزادی و اختیار و خالصاًلوجه اﷲ. (ناظم الاطباء)، نعمت دادن بکسی و بار منت ننهادن بر او و بی من و اذی. (آنندراج) :
ترا چه باید خواند ای بهار بی منت
ترا چه دانم گفت ای بهشت بی دربان.
فرخی.
- دهنده بی منت، خدای تعالی.
رجوع به منت و منه شود

لغت نامه دهخدا

کی منش

(کَ / کِ مَ نِ)

صاحب طبع شاهانه. شاه طبیعت. بزرگ منش:
چنین داد پاسخ که ای کی منش
ز تو دور بادا بد بدکنش.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

بی من

(مَ)

مرکّب از: بی + من، بی روح و بی جان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بد کنش

بد کار بد کردار بد عمل بد فعل بد فعال

معنی بی منش - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما